 1e pagina
Knampie vertelt.
"Als eerste van harte welkom bij ons volkje van het donkere woud, mensenkind.
Ik en wij allemaal natuurlijk hopen dat je een fijne tijd hier zal beleven.
Het verhaal wat ik ga vertellen is ook zeker voor jou bestemd.
Als het verhaal uit is zal je begrijpen waarom jouw pappa, mamma en iedereen uit de mensenwereld
je niet gemist hebben als je weer terug ben. Luister! ! "
Allemaal gaan ze dicht bij Knampie zitten om het verhaal goed te kunnen horen.
Knummeltje kruipt op schoot bij haar broer Knoem en doet haar kleine duimpje in haar mond.
Zo wachten ze allemaal tot Knampie begint te vertellen. Knampie neemt nog een stevige haal van zijn pijp,
blaast een rookwolk uit en begint te vertellen.
"Er was eens....... Een heel oud vrouwtje. Haar naam was Zena.
Het is al heel lang geleden, er stonden nog maar hele kleine boompjes hier en het heette dan ook nog niet het donkere woud, zoals nu.
Zena kwam uit de mensenwereld, ze was weggestuurd omdat de mensen dachten
 dat zij een heks was. Ze maakte zalfjes van plantjes die ze zocht, dat waren kruiden. Ze kon ook met de kruiden die ze kookte mensen beter maken als ze ziek waren. Dat vonden de mensen raar en daarom wilden ze dat Zena weg zou gaan. "
Nou dat is gemeen,.......... Kruidje maakt toch ook een zacht zalfje van kruiden , kijk maar eens, mijn knie is bijna over, ik voel er al bijna niets meer van, we sturen haar toch ook niet weg? "De anderen knikken hevig en zijn het allemaal met Kneusje eens! "Goed zal ik verder gaan met het verhaal?
Zoals ik al zei, Zena werd weggestuurd helemaal alleen. Ze ging zeven zeeën ver, dan naar links, bij het derde kleine boompje naar rechts. 
Daar zag ze een kleine eiken boom staan met een piepklein gaatje eronder. Ze kon er net onderdoor, want ze was niet zo dik. Zo kwam Zena in ons land.
Ze bouwde een huisje van takken en bladeren, ze zocht naar kruiden en maakte zalfjes en papjes om ons volkje beter te maken als ze ziek waren. Iedereen was blij.
Behalve Zena ze miste toch de mensen, al hadden ze haar weg gestuurd. Zo bedacht ze een manier om toch af en toe te gaan kijken in de mensen wereld. "..................................................
"Nu stoppen hoor met het verhaal, het wordt veel te laat, kijk eens naar de klok.  Het is echt bedtijd.
"Ahh het is juist zo spannend Kruidje, mag Knampie niet even verder vertellen?"riepen ze in koor. "Nee, morgen avond verteld Knampie verder. En nu roets jullie allemaal naar jullie huisjes en naar bed. En jij mensenkind zal ook wel moe zijn, ik heb een fijn bed van takken en bladeren voor je gemaakt bij ons in het huisje. Morgen komt er weer een nieuwe dag. "
Wat er de volgende dag allemaal gebeurd lezen jullie volgende week in het nieuwe verhaaltje van Knoem.
|
