Zus en Broer zaten lekker een kopje thee te drinken onder één van de kastanjebomen.
Die waren nog groter gegroeid en hadden in het voorjaar prachtige bloemen.
Stekeltje en Stekelinnetje houden nog steeds veel van elkaar,
kijk maar…. Hun kronen zijn helemaal in elkaar gevlochten.
Hé wat was dat?
Ineens stond daar een Stekelhondje voor hen!
Hij wilde niet meer weg. Tja wat te doen?
Om beurten uitlaten, zei Zus. En hup, daar ging ze al.
Stekelhondje zag een vogel en vloog er achteraan.
Daar had Zus niet op gerekend! Ja, je moet stevig in je schoenen staan.
Het was ook heel leuk spelen met Stekelhondje.
Als je een tak gooide kwam hij hem vrolijk terugbrengen, nog een keer, nog een keer!
Je moet zo’n diertje wel te eten geven natuurlijk.
Hij lustte wel een grote bak vol.
Gezellig, zo’n lief diertje!
En slapen deden ze met een warm hartje!
