|
|
|
|
Verhalen
308
verhalen voor
peuters, kleuters en kinderen
|
Parel en Eenhoorn naar de sterren
Hoger en hoger vlogen Parel en Eenhoorn, door wolken van regendruppeltjes, naar de sterren.
Wat een donkere nacht leek daar beneden, was één flonkering van lichtjes en kleurige nevel.
Wat was het hier mooi! Verder en verder vlogen ze, waar naartoe wisten ze eigenlijk niet.
Weet u waar de zon is vroegen ze de stille maan.
In ons, in ons, fluisterden de sterren. |
|
 |
Parel duwde Eenhoorn naar de helderste ster. Venus heet ik zei de ster lief, ik ben meer dan een ster, ik ben een planeet. Toch straal ik helder, zo helder, want ik ben de liefde zelf.
Oh, zei Parel, weet u misschien waar de zon is? Jawel zei Venus, die richting op. Maar pas op, de zon is zo heet dat je zal verbranden. Oh, vroegen Parel en Eenhoorn, is dat erg?
Nee hoor, zei Venus, kijk naar alle sterren. Die hebben dat ook gedaan. Dat zijn allemaal hartjes die naar de zon zijn gegaan. In het heetst van de zon, witter dan wit zijn ze verbrand en sterren geworden, nu geven ze zelf licht. Kijk eens hoeveel het er zijn! |
| Helemaal blij gingen Parel en Eenhoorn op weg. Naar de zon, en hoe dichterbij ze kwamen, hoe heter het werd. Heet, heet, oei wat was het heet. Maar ze hielden vol want ze hoorden het verhaal van Venus dat hun vleugels kracht gaf. |
 |
 |
Vlammetjes begonnen te lekken aan hun vleugels, maar ze gingen door.
Wat er toen gebeurde weet ik niet.
Er was een explosie van wit licht en er vielen twee sterren in zee. |
En de zee glimlachte in diepe stilte.
Soms, als je goed kijkt, zie je dat de zee zelf licht geeft.
Dat was het einde van dit sprookje.
Ga maar lekker slapen en droom grote dromen over vleugels, vliegen en sterren.
Welterusten. |
 |
© the Tale Machine
boven
|
© Flevokids
|
